मला वाटतं

मला फार वाटायचं किंवा वाटतं की मला गिटार किंवा पियानो वाजवता यायला हवा होता किंवा याव.केस वाढवून त्यांना कुरळे करून घ्यावेत.(आजी त्यांना भांड्याची घासण सारखे म्हणते)
आपला बॅंड (लग्नात वाजवतात तो नव्हे)असावा.पिंक फ्लाॅयड किंवा ब्रायन अॅडम्स च टी शर्ट त्यावर जॅकेट.
उजव्या हातावर ते बॅंडचं बॅंड असावेत.
गाठ मारून किंवा काय ते बांधून राहिलेल्या दोर्या लोंबकाळाव्यात.
(टॅटू मला आवडत नाही.)
गिटारच्या स्वरांमधे तल्लीन होऊन तिला आर्त हाक द्यावी.
माझ सगळ्यातच जवळच गाणं त्या हाकेतून गाव.

“खडा हूँ आज भी वही
...
कि दिल फिर बेकरार है
खडा हूँ आज भी वही
के तेरा इंतजार है
छू लो जो मुझे तुम कभी
खोना जाऊ मैंं रात दिन
नज़रो में तुम हो बसे
...”
त्या वातावरणात धुंद होऊन जावं अ्गदी तस जस बागेत फुलपाखर होतात,पर्वतांवर गिर्यारोहक ज्या बेभानपणे ओरडतात तस बेभान होऊन जावं,
स्वत: लिहिलेल्या  पहिल्या पुस्तकाचा वास लेखकाच्या आयुष्यात दरवळत असतो तसच प्रेक्षकांचा आपल्या गाण्याला  दिलेला कोरस निनादत रहावं .संपूच नाही वाटत.
गिटार वाजवताना एकदमच कमरेतुन मागे वाकून ते तसच वाजवत रहाणं अन आकाशाकडे  पाहून पुटपुटत रहाण ,मला वाटत काहीतरी फार दुःखातून प्रचिती देत ,मला तस करायच आहे.केस हलवून अडचणींना पळा म्हणत जोरात “सडा हक्क” म्हणायच आहे.
जमलं तर माझ आवडत इंग्रजी गाण म्हणायचं आहे.