प्रवास

किशोरची गाणी होती सोबत
वाट मागे सरत होती....
ऑटोच्या प्रवासात ती सोबत होती.
ठिकाण दर  ठिकाण ऑटो होता थांबत,
आणि मग लागलेल्या  दिव्यात
ती दिसत मला होती...
प्रवास सुरु होत असे  मग
आणि दिवे विझवी चालक तो..
गाण्यात गुंग मी ; तिला परत
पाहायला उतावीळ  मी जो..
कधी लागे "कभी कभी",
तर कधी "तुम बिन"..
उशिरा सोडलेल्या मॅनेजर चे
चुकवू  कसे मी ऋण..
लागले मधेच
"तेरा मुझसे है पेहले का नाता कोई"..
आणि आमच्यातला शेजारी असून
एकांत झाला जड डोई..
गर्दी कमी होत होती..
वाढत होती..
माणसं होती उतरत..
काही नवे लोक होती बसत ...
धडपड पाहून चालकाची,
 "कळी" ती हसली खुदकुन..
आणि मी पहिले त्या
बोलक्या डोळ्यात चमकून....
गर्दी होणारच आहे असच बसावं लागेल आपल्याला
म्हणाली ती हसत "मला"..
उगाच वाटलं मला ,
"आवडला अबोल सहवास माझा तिला"...
अशीच  गाणी बदलत होती ...
आणि तसच ती दूरवर,
 सोबत माझ्या येत होती..
उडणारे केस माझ्या चक्षुंवर स्पर्श करत होते..
काहीतरी मला जणू  खुणावत होते..
मधेच गाणी  झाली बंद
आणि हळूच उतरली ती ..
वाटलं तोडली जणू
कळी कुणीतरी ती..
लागलं गाणं परत
"कोई हमदम ना राहा" ..
आणि दिवा परत लागला,
बसलं "कुणीतरी" परत बाजूला..
आणि किशोरचा सूर परत.
"ये शाम मस्तानी "चा  लागला..
मग परत प्रवास झाला सुरु ..
बोलका एकांत परत सुरु...    
  (प्रवास माझाच आहे बरं का!!!)